Η κατοχή των Εξαρχείων δεν θα περάσει (Μαθήματα Ιστορίας: 1)

Η κατοχή των Εξαρχείων δεν θα περάσει (Μαθήματα Ιστορίας: 1)

Σάββατο, 17 Οκτωβρίου 2009

Η ισραηλινού τύπου εισβολή και κατοχή της περιοχής των Εξαρχείων από αστυνομικές δυνάμεις, στα πλαίσια των «επιχειρήσεων αρετής», δεν αποτελεί σημερινό φαινόμενο.

Πρόκειται για μια μέθοδο που έχει εφαρμοστεί και στο παρελθόν, που αποτελεί εφεύρημα των «σοσιαλιστικών» διακυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και που, παρόλο που έχει μετατρέψει τα Εξάρχεια και την ευρύτερη περιοχή του κέντρου της Αθήνας σε «Γάζα» (με αναρίθμητες διαδηλώσεις, συγκρούσεις, ξυλοδαρμούς και συλλήψεις από την πλευρά της αστυνομίας), κατέληγε πάντα στην αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων από την περιοχή (έστω και μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα) .

Το έναυσμα για την εισβολή και την διαρκή παρουσία της αστυνομίας στην περιοχή αποτέλεσαν και αποτελούν δημοσιεύματα εφημερίδων που την ορίζουν άλλοτε ως «γκέτο», μετέπειτα ως «άντρο» και πρόσφατα ως «άβατο».

Οι πρώτες «επιχειρήσεις αρετής» στα Εξάρχεια ξεκίνησαν το 1984 μετά από δημοσίευμα της εφημερίδας «Εθνος» υπό τον βροντερό τίτλο «Και τώρα οι “Σιού”. Εξάρχεια: μετά τα ναρκωτικά και τους αναρχικούς, ήρθαν οι πανκς με τα ξυρισμένα κεφάλια» (14/9). Ισχυρές δυνάμεις ένστολων, ασφαλιτών και ΜΕΑτζήδων εισβάλουν στην περιοχή (28/9/84) συλλαμβάνοντας τους πάνκηδες της πλατείας, πραγματοποιώντας την πρώτη «επιχείρηση αρετής».

Τις επόμενες μέρες η επέλαση των ΜΑΤ συνοδεύτηκε από αθρόες συλλήψεις, πετροπόλεμο και εισβολή της αστυνομίας στον κινηματογράφο «Βοξ» όπουξυλοκοπήθηκαν θεατές.

Αυτή ήταν μόνο η αρχή. Η απάντηση στην αστυνομική κατοχή και στην κρατική καταστολή ήρθε με συγκρούσεις που κλιμακώθηκαν περνώντας από τον πετροπόλεμο στις μολότοφ. Η κατάσταση δυναμιτίστηκε περισσότερο μέσα στο 1985, γεγονός που οδήγησε στην δυναμική κατάληψη του Χημείου (9-13/5/85).

Ένα χρονικό των γεγονότων εκείνης της εποχής με τα «μάτια» του περιοδικού «Σχολιαστής» (τεύχος 27, Ιούνιος 1985) ίσως αποτελεί ένα χρήσιμο ντοκουμέντο για τις «μέρες του ’85», όχι μόνο για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι αλλά και για τους ίδιους τους εξουσιαστές που η αλαζονεία δεν τους αφήνει να αντιληφθούν πως τα παθήματα γίνονται μαθήματα …

1.
6.
2.
7.


3.
8.

4.


5.